Topoi [plural] derive from Topos, the place, a Greek suffix from which Utopia and Topio (the Landscape - the ontological aspect of architecture) emerge, and they refer to the common ground we stand on. From ahylo, ex nihilo (Castoriadis), to hyle, to life, topoi are the places which embody (concretely, in a material way) what is coming into existence from the absence. And we do know that something exists in absence, as Pierre Clastres, this intellectual giant of anthropology, once said.Topoi have been inspired by the Cycladic utopia, observing the anonymous and collective architecture, history and atmosphere of this small group of islands which is spreading out at the Mediterranean archipelago, and for which Le Corbusier once said: “whatever architecture had to say, it is said here” - in Cyclades. Topoi are shaping and producing hyle, the material, the matter, what matters: publications and atmospheres which arise from thoughts, emotions, love - the utopia of another way to collectively exist.
Price: 12€ Pages: 144 Size: 15 x 21cm Publication date: 6/2022 Synthesis: Topoi
Cover: Paperback
Papers: Special coated & uncoated
Η φυγή Παναγιώτης Κονδύλης – Η τέχνη της μοναξιάς Emil M. Cioran – Περί ατομικής και συμπαντικής μοναξιάς Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης – Λαβύρινθος & Σκακιέρα
Ο ελάχιστος εαυτός: μισός αιώνας μετά Νικόλας Γκιμπιρίτης – Οι μοναχικοί και η ιδιοκτησία τους Garcia Tristan – Η μοντέρνα εμμονή της έντονης ζωής Christopher Lasch – Η ναρκισσιστική προσωπικότητα του καιρού μας
Η συρρίκνωση της ανεμελιάς Νικόλας Σεβαστάκης – Ατομικισμός και πολιτική σκληρότητα Jacques Ellul – Η προδοσία της δύσης
Επίμετρο Γιάννης Οικονομίδης – Οδηγούμαστε διαρκώς σε διαδοχικά ναυάγια Κοινοί Τόποι – Γιατί δεν μπορούμε να αγαπήσουμε;
KT Limited Edition
Ο ελάχιστος εαυτός: μισός αιώνας μετά Μοναξιά, ηδονισμός, ναρκισσισμός, αγάπη
Η φυγή Παναγιώτης Κονδύλης – Η τέχνη της μοναξιάς Emil M. Cioran – Περί ατομικής και συμπαντικής μοναξιάς Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης – Λαβύρινθος & Σκακιέρα
Ο ελάχιστος εαυτός: μισός αιώνας μετά Νικόλας Γκιμπιρίτης – Οι μοναχικοί και η ιδιοκτησία τους Garcia Tristan – Η μοντέρνα εμμονή της έντονης ζωής Christopher Lasch – Η ναρκισσιστική προσωπικότητα του καιρού μας
Η συρρίκνωση της ανεμελιάς Νικόλας Σεβαστάκης – Ατομικισμός και πολιτική σκληρότητα Jacques Ellul – Η προδοσία της δύσης
Επίμετρο Γιάννης Οικονομίδης – Οδηγούμαστε διαρκώς σε διαδοχικά ναυάγια Κοινοί Τόποι – Γιατί δεν μπορούμε να αγαπήσουμε;
Gilles Lipovetsky «Να αλλάξουμε τη ζωή» ή η έκρηξη του μετα-πολιτικού ατομικισμού Στους αντίποδες του εγωκεντρικού ατομικισμού: ένα ιδιεώδες αλληλεγγύης.